Blog

Pritzker Ödüllü mimar Balkrishna Doshi’nin yaşamının son döneminde mimariyi maneviyatla buluşturan bir sığınak olarak tasarladığı Doshi Retreat, sessizlik ve farkındalık için zamansız bir alan sunuyor.

Yalnızca feribotla ulaşılabilen uzak bir adada yer alan bu ev, zorlu koşullara dayanacak şekilde küçük kesitli ahşap elemanlarla ve basit el işçiliğiyle inşa edilmiştir.

Sadelik ve konforun birleştiği proje geleneksel dağ evi anlayışını çağdaş zarafetle yeniden tanımlıyor.

Bir sahil kasabasında yer alan, pasif iklim tasarımıyla kendi enerjisini yöneten, nefes alan bu ev, sade ama duyarlı diliyle yerle, ışıkla ve insanla güçlü bir bağ kuruyor.

Çevre haberlerinin merkezindeki küresel ısınma ve iklim değişikliği kavramları sık sık birbirinin yerine kullanılıyor. Oysa aralarında önemli bir fark var: Küresel ısınma, neden; iklim değişikliği, sonuç.

Doğayla uyum içinde tasarlanan binanın peyzaj odaklı planı, iç mekanları nehirle bütünleştiriyor. Corten çelik kaplama, yeşil çatı ve doğal bitki örtüsü, binayı çevreden neredeyse görünmez kılıyor.

Yıkılmak zorunda kalan eski okulun izlerine saygı göstererek yeni yapıyı aynı ölçekte “öğrenme köyü” kavramıyla yeniden kurgulayan mimarlar, öğrenmenin yalnızca sınıflarda değil, doğanın her köşesinde gerçekleştiği bir mekan yarattı.

Kentsel alanlarda yaratıcılığı ve toplumsal katılımı destekleyen önemli araçlardan geçici (ephemeral) yapılar, kalıcı mimarinin sınırlarını sorgulayarak şehirlerin dönüşümünde deneysel alanlar oluşturur.

Yapay zekâ, bulut bilişim, Nesnelerin İnterneti (IoT) ve büyük veri teknolojilerinin gelişimiyle birlikte veri merkezleri, teknik verimliliğin yanı sıra çevresel sürdürülebilirlik ve kentsel bütünleşmeyi de gözeten yeni bir mimari anlayışın odağı haline gelmiştir.

Peyzajla bütünleşen yalın bir sığınak olarak tasarlanan ev, sessizliğin, sadeliğin ve çevreye saygının mimari ifadesidir.