Kuzey Kutbu’nda dünyanın en soğuk ikliminde yaşayan çiftçiler imkansızı başarıyor: hidroponik sistemler, biyoyakıt, kompost ve jeodezik kubbeler gibi yenilikçi yöntemler kullanarak sürdürülebilir tarım yapıyorlar.
Anakara Norveç ile Kuzey Kutbu arasında kalan Svalbard adaları, Arktik Okyanusu'ndan buzullara, donmuş deniz buzuna ve permafrost dağlara kadar mavi, beyaz ve kahverengi bir renk paletinden oluşuyor. İlk bakışta, tarım için çok ilham veren bir varış noktası değil.
Ortalama sıcaklıkların donma noktasının altında olduğu ve neredeyse dört ay süren kutup gecesinin olduğu bir bölgede besin yetiştirmek basit bir görev değildir. Sıcaklıkların 4 derecenin üzerine çıktığı yaz ortasında bile dağlar hala kar ile kaplı ve geniş buzullar adalar arasında sürükleniyor.
Norveç'in Svalbard takımadalarının en büyüğü Spitsbergen adasındaki Longyearbyen'de yerel olarak yetişen gıdaları üreten Polar Permakültür Çözümleri (Polar Permaculture Solutions) 'nin kurucusu 2007 yılından beri burada yaşayan Benjamin Vidmar.Aynı zamanda bir şef olan Vidmar, adada gıda yetiştirme geçmişi olduğunu keşfetti ve evde ve bazı yerel restoranlarda kullanılmak üzere yalıtılmışküçük bir serada mikro yeşillikler (microgreens) yetiştirmeye başladı.Ayrıca Arktik bölgelerinde yaşayanların yaptıklarını araştırdı ve kırmızı solucanları kullanarak gıda atıklarından doğal bir gübre üretmeyi öğrendi; solucan gübresi (vermicomposting).
Hayali döngüsel ekonomi yaratmak olan Vidmar'ın mikro yeşillikleri (microgreens) kasabanın restoran menülerinde kullanılıyor ve kullanılmayan ürünleri solucanlarla kompostlaştırıyor ve daha fazla gıda yetiştirmeye yardımcı olabilecek doğal bir gübre olarak kullanıyor.Vidmar son zamanlarda Longyearbyen restoranlarına yerel olarak bıldırcın yumurtaları üretiyor. Ayrıca Galleri Svalbard'da balık derisinden el yapımı ürünler içeren bir pazar açtı.Vidmar büyümekte olan alanını genişletmek ve Longyearbyen toplumunun eski alışkanlıklarına göre daha sürdürülebilir yaşamı olabileceğini göstermek istiyor.
Arktik içindeki bir başka topluluk olan Inuvik, Kanada'nın Kuzeybatı Toprakları'ndaki bir kasabadır. 20 yıl önce eski bir hokey alanından dönüştürülen Inuvik Topluluğu Serası (Inuvik Community Greenhouse), bahçecilik yoluyla topluluğun oluşmasını teşvik eden, eğitim olanakları sağlayan ve sağlıklı gıda maliyetini düşüren 1500 metrekarelik bir sürdürülebilir tarım alanı olarak gelişiyor.
Inuvik Serası, az bir ücretle evlerden düzenli olarak organik atık topluyor ve daha büyük ölçekte uygun bir kompost toplama hizmeti sunmaktadır. Bu çaba, bölgedeki organik atıkların azaltılmasına yardımcı oluyor, toprağa dönüşüyor ve sera projelerini destekliyor.
Arctic Circle'ın sadece 33 mil kuzeyindeki Alaska'daki Kotzebue'da geleneksel tarım yapılamamaktadır. Arctic Green projesi neredeyse tüm ürünlerin kamyon, mavna veya hava yolu ile geldiği Kuzey Alaska'da birçok topluluk için kuralları değiştirdi. Özel topraksız tarım (hydroponic) çiftlik konteynerleri, uzak toplulukların pestisitler veya diğer biyolojik zehirler olmadan yetiştirilen taze, ekonomik, organik sebze yemesini sağlıyor.
Svalbard'a geri dönersek, burada sürdürülebilir yaşam ve sürdürülebilir ekonomi oluşturmayı hedefleyen Vidmar, Longyearbyen'de ürünlerinin çoğunu restoranlarda, otellerde ve hatta ev mutfaklarında kullanmayı hayal ediyor. Yaptığı işle ilgilenen yerliler ve turistler için arazi turları yapıyor ve pişirme dersleri vermeye başladı. Listesinin bir sonraki adımı, tarımsal atık gibi hammaddelerden üretilen farklı gazların karışımı olan biyogaz üretmek için bıldırcın pisliği ve gıda atığı ile beslenecek bir biyogaz enerji santrali oluşturmak. Bu da, sırayla, kubbeyi ısıtmak, daha fazla gıda yetiştirmeye yardımcı olmak, elektrik ve gübre üretmek için kullanılacaktır.Kaynak: mic.com + polar permaculture + inuvik greenhouse
Editor - yesilodak.com